Zapisz się
do newslettera Teatru!

Bądź na bieżąco z naszym repertuarem, nowościami
i ofertami specjalnymi.

Newsletter

Wprowadź poprawny email
Dostępność EN
Przejdź do strony głównej Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego
Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego
Przejdź do strony głównej MOS
MOS
Przejdź do strony głównej Dom Rzemiosł Teatralnych
Dom Rzemiosł Teatralnych
Wszystko
Home Spektakle

1989

2 h 40 minut (z przerwą)

Najbliższe terminy

grudzień
nd 28 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
grudzień
pon 29 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
grudzień
wt 30 12:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
grudzień
wt 30 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
styczeń
pt 02 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
styczeń
sob 03 12:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
styczeń
sob 03 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
styczeń
nd 04 12:00
Bilet do teatru
marzec
śr 11 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
marzec
czw 12 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
marzec
pt 13 12:00
Bilety do teatru wyprzedane
marzec
pt 13 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
marzec
sob 14 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
marzec
nd 15 12:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
marzec
wt 17 12:00
Bilety do teatru wyprzedane
marzec
śr 18 18:00
Wyprzedane
Bilet do teatru

29 grudnia 2025r. spektakl zostanie zagrany po raz 200tny.

"1989” jest efektem koprodukcji Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie i Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego.

Jesienią 2024r. nakładem Universal Music Polska została wydana płyta z muzyką ze spektaklu "1989". Płyta zostanie wydana w formie standardowej oraz cyfrowej.

1989 to spektakl w reżyserii Katarzyny Szyngiery formą nawiązujący do “Hamiltona”. Rewolucyjny musical Lin-Manuela Mirandy wprowadził rap na Broadway, proponując świeży język opowiadania o historii atrakcyjny zarówno dla młodych, jak i starszych odbiorców. Za brzmienie naszego musicalu odpowiada jeden z najlepszych polskich producentów rapowych – Andrzej "Webber" Mikosz znany m.in z wieloletniej współpracy z “Łoną”.

1989 ukaże upadek komunizmu z nowej perspektywy. Wydarzenia znane z kronik filmowych i podręczników historii ożyją na scenie oglądane oczami trzech fascynujących par. W życiu Frasyniuków, Wałęsów i Kuroniów idee rywalizują z miłością, entuzjazm zderza się z ciężarem historii, a bohaterstwo przeplata się z rodzinnymi tragediami. Widzowie będą towarzyszyć bohaterom w momentach ikonicznych – podczas strajków w stoczni i przy Okrągłym Stole – ale też w intymnych chwilach radości i cierpienia przeżywanych w zaciszach peerelowskich mieszkań lub więziennych celach.

PRAPREMIERA GDAŃSK:
GDAŃSKI TEATR SZEKSPIROWSKI, 19.11.2022r.

PREMIERA KRAKÓW:
TEATR IM. J. SŁOWACKIEGO, 2.12.2022r.

W spektaklu wykorzystano cytat muzyczny z musicalu "Hamilton" Lin-Manuela Mirandy oraz fragment z filmu „Taśmy z Magdalenki” (reżyseria Cezary Gmyz, scenariusz Antoni Dudek) wyprodukowanego w 2015 roku dla IPN-u przez Telewizję Republika; fragment to kawałek 5,5 godzinnego nagrania wykonanego przez SB, przekazanego przez Czesława Kiszczaka TVP w 1999 roku.

W napisach informacyjnych w spektaklu użyto fontu Lombard, zaprojektowanego przez Anię Wielusińską.

Obsada:

KAROLINA KAZOŃ – DANUSIA (Danuta Wałęsa)
RAFAŁ SZUMERA – LECHU (Lech Wałęsa)
KATARZYNA ZAWIŚLAK-DOLNY – KRYSIA (Krystyna Frasyniuk)  (20, 21, 22.11; 30, 31.12)
AGNIESZKA KOŚCIELNIAK – KRYSIA (Krystyna Frasyniuk) – dublura (19.11; 28, 29.12)
MATEUSZ BIERYT – WŁADEK (Władysław Frasyniuk)
MAGDALENA OSIŃSKA – GAJA (Grażyna Kuroń)
MARCIN CZARNIK – JACEK (Jacek Kuroń)
TOMASZ KOCUJ - JACEK (Jacek Kuroń) - dublura (19, 20, 21, 22.11)
DANIEL MALCHAR – BOGDAN (Bogdan Borusewicz)
KAROLINA KAMIŃSKA – ALINA (Alina Pienkowska)
DOMINIKA FEIGLEWICZ-PENARSKA – HENRYKA (Henryka Krzywonos)
MAŁGORZATA MAJERSKA ** - ANNA (Anna Walentynowicz)
JULIA LATOSIŃSKA – ZOFIA (Zofia Romaszewska/Danuta Kuroń), TOPOLA, CÓRKA WŁADKA
RAFAŁ DZIWISZ – GENERAŁ (Wojciech Jaruzelski), NAZISTA (Erich Koch)
DOMINIK STROKA – PREMIER (Mieczysław Jagielski), SEKRETARZ (Tadeusz Fiszbach), MINISTER (Czesław Kiszczak)
ANTEK SZTABA ** - ARAM (Aram Rybicki), ALEKSANDER (Aleksander Kwaśniewski, WRONA (Erich Honecker)
WOJCIECH DOLATOWSKI ** - JERZY (Jerzy Borowczak), WRONA (Nicolae Ceaușescu), DZIAŁACZ ZWIĄZKOWY (Alfred Miodowicz), PROFESOR (Janusz Reykowski)
BARTOSZ BANDURA** - WRONA (Leonid Breżniew/Todor Żiwkow), PROFESOR (Bronisław Geremek)
PAULINA NAROŻNIK **
DASHA MELEKH **

**ZESPÓŁ TANECZNY

ZESPÓŁ MUZYCZNY
PIOTR BOLANOWSKI - INSTRUMENTY KLAWISZOWE
JASIEK KUSEK - BAS
JAROSŁAW PAKUSZYŃSKI - ELEKTRONIKA
WOJCIECH DŁUGOSZ - PERKUSJA, KIEROWNICTWO MUZYCZNE

Czytaj wszystko

Obsada:

Karolina Kazoń DANUSIA (Danuta Wałęsa)
Rafał Szumera LECHU (Lech Wałęsa)
Katarzyna Zawiślak-Dolny KRYSIA (Krystyna Frasyniuk)
Agnieszka Kościelniak KRYSIA (Krystyna Frasyniuk) (dublura)
Mateusz Bieryt WŁADEK (Władysław Frasyniuk)
Magdalena Osińska GAJA (Grażyna Kuroń)
Marcin Czarnik JACEK (Jacek Kuroń)
Tomasz Kocuj JACEK (Jacek Kuroń) (dublura)
Daniel Malchar BOGDAN (Bogdan Borusewicz)
Karolina Kamińska ALINA (Alina Pienkowska)
Dominika Feiglewicz-Penarska HENRYKA (Henryka Krzywonos)
Małgorzata Majerska ANNA (Anna Walentynowicz)
Julia Latosińska ZOFIA (Zofia Romaszewska/Danuta Kuroń), TOPOLA, CÓRKA WŁADKA
Rafał Dziwisz GENERAŁ (Wojciech Jaruzelski), NAZISTA (Erich Koch)
Dominik Stroka PREMIER (Mieczysław Jagielski), SEKRETARZ (Tadeusz Fiszbach), MINISTER (Czesław Kiszczak)
Antek Sztaba ARAM (Aram Rybicki), ALEKSANDER (Aleksander Kwaśniewski, WRONA (Erich Honecker)
Wojciech Dolatowski JERZY (Jerzy Borowczak), WRONA (Nicolae Ceaușescu), DZIAŁACZ ZWIĄZKOWY (Alfred Miodowicz), PROFESOR (Janusz Reykowski)
Bartosz Bandura WRONA (Leonid Breżniew/Todor Żiwkow), PROFESOR (Bronisław Geremek)
Paulina Narożnik
Dasha Melekh

Uwagi od autorów

Układ widowni

Bibliografia

Nagrody dla spektaklu "1989"

2025:

Fryderyk 2025 w kategorii Album Roku Muzyka Ilustracyjna dla "1989 Musical".

2024:

XXIII festiwal „Dwa Teatry" w Sopocie:
- Grand Prix dla najlepszego spektaklu w Teatrze Telewizji (ex aequo ze spektaklem "Zapiski z wygnania” Sabiny Baral, w reżyserii Magdy Umer);
- nagroda specjalna dla Katarzyny Szyngiery za "twórczą odwagę" za spektakl "1989";
- nagroda za choreografię dla Barbary Olech;
- nagroda za kostiumy dla Arka Ślesińskiego.

64. Kaliskie Spotkania Teatralne:
- specjalna nagroda aktorska dla Antka Sztaby za role Kwaśniewskiego, Honeckera i Rybickiego w spektaklu „1989”;
- nagroda aktorska dla Magdaleny Osińskiej za rolę Gai w spektaklu "1989".

Katarzyna Szyngiera z Paszportem Polityki w kategorii Teatr „Za tworzenie teatru mądrego, odważnie i z humorem idącego w poprzek podziałów społecznych i środowiskowych. Za reżyserię „1989”, musicalu, który być może zbudował pozytywny mit, a na pewno dał nadzieję.”

2023:

O!śnienia 2023 - nagroda w kategorii Teatr dla Katarzyny Szyngiery  za reżyserię spektaklu "1989". 

XXIX Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi - tytuł najlepszego spektaklu dla '1989'.  Główna nagroda publiczności.

Nagroda Teatralna Miasta Gdańska za 2022r. dla Katarzyny Szyngiery dla "1989".

Nagroda Specjalna Miasta Gdańska dla '1989'.

Honorowa Nagroda Teatralna Województwa Pomorskiego za Spektakl roku - "1989" za nieszablonowe, żywiołowe i spójne przypomnienie pozytywnego mitu.

Plebiscyt "Pomorzanka Roku 2022" - I miejsca dla Katarzyny Szyngiery.

Marka Radia Kraków za 2022r. - nagroda dla '1989'.

Nagroda Specjalna „Splendor Gedanensis 2023" dla '1989' za wybitne osiągnięcia i dokonania na rzecz gdańskiej kultury.

Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Kontakt" w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu. nagroda Główna Województwa Kujawsko-Pomorskiego Piotra Całbeckiego dla '1989'.

29. Ogólnopolski Konkurs na wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej:

- '1989' finalistą I nagrody za spektakl;

- indywidualna nagroda aktorska dla Karoliny Kazoń i Magdaleny Osińskiej '1989";

- nagroda w kategorii światło dla Pauliny Góral "1989";

- nagroda w kategorii muzyka dla Andrzeja Mikosza "1989".

Nagroda Specjalna "Teatru" Miesięcznika Teatr dla Twórców i Twórczyń "1989" za: "Za brawurową, zniuansowaną i opowiedzianą współczesnym językiem estetycznym interpretację wydarzeń z najnowszej historii Polski, których przywołanie staje się pytaniem o możliwość istnienia narodowej wspólnoty."

Ogólnopolski Plebiscyt Musicalowy Premier Sezonu 2022/2023:

  • Laureat w kategorii “najlepsza piosenka musicalowa” z utworem “Ten tłum robi bum!”!  Drugie miejsce zajął utwór “A co, jeśli wygramy”, trzecie miejsce “Danuta odbiera Nobla”.
  • Drugie miejsce w kategorii “Najlepsza premiera musicalowa”.
  • Mateusz Bieryt zajął II miejsce w kategorii “Najlepszy aktor musicalowy”.
  • Drugie miejsce w kategorii “Najlepsza choreografia” dla Barbary Olech.
  • Katarzyna Szyngiera zdobyła III miejsce w kategorii “Najlepsza reżyseria musicalowa.”

 Nagroda Główna w konkursie Nagrody Teatralnej im. Stanisława Wyspiańskiego dla Aktorów i Twórców "1989"

Wyróżnienia:

Tytuł Marki Radia Kraków - '1989' reż. K. Szyngiera - wyróżnienie

Wyróżnienie im. Zygmunta Hübnera Złoty Prolog 2023 - dla Katarzyny Szyngiery - Twórca na początku drogi

 

Zdjęcia ze spektaklu - Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Fot. Bartek Barczyk
Na zdjęciu trzech mężczyzn. Dwóch z nich siedzi w samochodzie, jeden na dachu. Gestykulują. Samochód wygląda, jakby spadał ze sceny. Tło jest czarne.
Na zdjęciu kobieta w białej koszuli. Stoi między rzędami siedzących ludzi. Trzyma dłoń na sercu. Za nią scena zasłonięta kurtyną, na którą pada czerwone światło.
Kobieta w kwiecistej sukience, owinięta szale, stoi na scenie. U jej stóp leży magnetofon. Światło pada tylko na kobietę. W ciemności kryje się kilka osób.
Kobieta i mężczyzna siedzą na leżakach. Twarze ukrywają w dłoniach. Wyglądają na zrezygnowanych. Obok stoi samochód, wydaje się jakby spadał ze sceny. Światło pada tylko na parę, wszystko wokół jest w mroku.
Na scenie trzy kobiety. Tańczą. Jasne światło pada tylko na jedną z nich. Pozostałe osoby są oświetlane kolorem fioletowym. W tle grupa muzyków.
Grupa kobiet stoi na scenie przed kurtyną. Patrzą przed siebie. Scena oświetlona jest kolorem czerwonym, ale na grupę kobiet skierowany jest reflektor z jasnym światłem. Po lewej stronie stoi samochód, który wygląda jakby spadał ze sceny.
Na scenie grupa osób. Tańczą. Za nimi scenografia, która wygląda na rusztowanie budowy. Wisi na niej neon z napisem mięso. Scena jest oświetlona kolorem zielonym.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. U góry wiszą trzy postaci w czarnych pelerynach i spiczastych czapkach. Scena oświetlana jest niebieskim światłem.
Trzy kobiety siedzą przy stoliku. Każda z nich ma w dłoni szklankę z herbatą. Śpiewają. W tle w ciemności znajduje się zespół muzyczny.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. W oknach budynku świecą się światła. W każdym z okien odgrywa się inna scena. Przed budynkiem na leżakach siedzi para, która wygląda na zmartwionych. Po lewej stronie ze sceny zwisa samochód.
Mężczyzna siedzi na fotelu ustawionym na podeście. Unosi ręce do góry. Światło pada tylko na niego. Po lewej stronie w ciemności stoi słup na którym ustawiono zegar. W tle scenografia przypominająca rusztowanie.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. Budynek ma dwa okna. W pierwszym jest kobieta oświetlona na czerwono. W drugim mężczyzna oświetlony na zielono. Na rusztowaniu stoi mężczyzna z megafonem. Zdjęcie jest mroczne
Na zdjęciu kobieta i mężczyzna. On stoi za nią. Spoglądają na siebie i się uśmiechają. Unoszą dłonie w górę. Wyglądają jakby tańczyli. W tle białe pranie suszące się na sznurkach.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. W jednym z okien tańczy kobieta. Przed budynkiem stoi mężczyzna. Scena oświetlona jest niebieskim światłem.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. W jednym z okien stoi mężczyzna w szlafroku. Przed budynkiem grupa osób. Unoszą ręce w górę i wyglądają, jakby skandowali.
Mężczyzna siedzi w fotelu. Scena jest ciemna, mroczna. Światło punktowo pada na środek sceny. W tle scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek.

Trailer sceniczny

Film to dynamiczny montaż fragmentów spektaklu. Czasem obserwujemy bohaterów od dołu, czasem od góry, czasem z boku, czasem na wprost. Scenografia to fasada szarego trzypiętrowego bloku. Na parterze szklana witryna sklepowa. Na prawo i na lewo od bloku rusztowania. Na lewym krańcu sceny stoi pochylony w stronę widowni biały samochód typu maluch. Czasem na scenie pojawia się drewniana dykta z czerwonym napisem: Nie zostawiamy w tyle swoich ludzi. Bohaterowie to uczestnicy wydarzeń prowadzących do upadku komunizmu w Polsce: między innymi robotnicy, Wałęsa, Frasyniuk, Kuroń i ich żony. Robotnicy noszą niebieskie kombinezony. Policjanci kryją się z a szarymi tarczami, wystają tylko ich chełmy. Niektóre bohaterki mają sukienki w kwiaty, niektóre długie dżinsowe spodnie i podkoszulki. Czasem bohaterowie są w garniturach, czasem mają tiszerty i długie spodnie, czasem koszule.Na początku na tle stojącego Wałęsy pojawiają się na dole czerwone napisy. W lewym rogu logotyp Teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Po prawej logo z napisem: Gdański Teatr Szekspirowski. Na lewo od napisu litera T pusta w środku. Bohaterowie tańczą na scenie. Podskakują, wyrzucają ręce do góry, unoszą wyprostowane nogi. Czasem stoją w grupie, czasem w rzędzie lub w kole. Niektórzy wirują efektownie w stylu break-dance. Figura polega na tym, że aktor leży na podłodze, na plecach. Unosi nogi, obraca się dookoła własnej osi. Raz Danuta Wałęsa stoi na środku sceny przy mikrofonie. Raz Kuroń, Frasyniuk siedzą w maluchu, Wałęsa na dachu.Jaruzelski pojawia się w czerwonej piżamie, z wyłaniającym się nagim torsem.Śpiewa do mikrofonu. Na koniec czerwony napis: 1989 na tle stojących w rzędzie kobiet. Czarna plansza, czerwone napisy na dole. Po lewej logotyp Teatru imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Po prawej logo Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Czarna plansza z czerwonymi napisami na dole ekranu. Patronat Honorowy Mieczysław Struk Marszałek Województwa Pomorskiego, po lewej od napisu logo województwa: czerwony gryf, czyli skrzydlaty orzeł z łapami lwa. Stoi bokiem z wystawionymi pazurami na potężnych łapach. Obok napis Patronat Honorowy Prezydent Miasta Gdańska. Po lewej logo Gdańska: dwa lwy podtrzymują tarczę. Na tarczy dwa krzyże jeden na drugim, nad krzyżami korona. Obok logo z napisem: partner Europejskie Centrum Solidarności, po lewej : trzy litery E, C, S na czerwonym polu zbliżonym do prostokąta.

Trailer sceniczny

Film to dynamiczny montaż fragmentów spektaklu. Czasem obserwujemy bohaterów od dołu, czasem od góry, czasem z boku, czasem na wprost. Scenografia to szary, trzypiętrowy blok. Na parterze szklana witryna sklepowa. Po prawej i lewej stronie bloku rusztowania. Na krańcu sceny stoi pochylony biały samochód maluch. Czasem na scenie pojawia się drewniana dykta z czerwonym napisem: Nie zostawiamy w tyle swoich ludzi. Bohaterowie to uczestnicy wydarzeń prowadzących do upadku komunizmu w Polsce: między innymi robotnicy, Wałęsa, Frasyniuk, Kuroń i ich żony. Robotnicy noszą niebieskie kombinezony. Policjanci kryją się za szarymi tarczami od pasa w górę, wystają ich chełmy. Niektóre bohaterki mają sukienki w kwiaty, niektóre długie dżinsowe spodnie i podkoszulki. Czasem bohaterowie są w garniturach, czasem mają tiszerty i długie spodnie, czasem koszule. Na początku na tle stojących w ciemności postaci z włączonymi latarkami czołówkami pojawiają się na dole czerwone napisy. W lewym rogu logotyp Teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie.Po prawej logo z napisem: Gdański Teatr Szekspirowski. Na lewo od napisu litera T pusta w środku. Bohaterowie tańczą na scenie. Podskakują, wyrzucają ręce do góry, unoszą wyprostowane nogi, czasem stoją w grupie, w rzędzie lub w kole. Niektórzy obracają się na podłodze. Raz widzimy siedzące kobiet spoglądające na bohaterów na piętrze. Raz kobiety stoją przy palmie. Raz Gaja wskakuje na Kuronia. Przytula go. Raz Frasyniuk z Krystyną siedzą na rozkładanych krzesłach. Kiedy indziej Wałęsa z Danusią wyrywają sobie pieluchę z rąk. Raz na środku w bordowym garniturze śpiewa i tańczy Kwaśniewski. Na koniec na środku stoi Frasyniuk, za nim generał Kiszczak. Światło gaśnie, czerwony napis: 1989. Czarna plansza, czerwone napisy na dole. Po lewej logotyp Teatru imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Po prawej logo Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Czarna plansza z czerwonymi napisami na dole ekranu. Patronat Honorowy Mieczysław Struk Marszałek Województwa Pomorskiego, po lewej od napisu logo województwa: czerwony gryf, czyli skrzydlaty orzeł z łapami lwa. Stoi bokiem z wystawionymi pazurami na potężnych łapach. Obok napis Patronat Honorowy Prezydent Miasta Gdańska. Po lewej logo Gdańska: dwa lwy podtrzymują tarczę. Na tarczy dwa krzyże jeden na drugim, nad krzyżami korona. Obok logo z napisem: partner Europejskie Centrum Solidarności, po lewej : trzy litery E, C, S na czerwonym polu zbliżonym do prostokąta.

Zdjęcia ze spektaklu - Gdański Teatr Szekspirowski

fot. Bartek Barczyk
Na zdjęciu grupa około dziesięciu osób, mężczyzn i kobiet. Stoją w rzędzie na scenie, uśmiechają się, podnoszą prawe ręce w górę z dłonią w geście wiktorii.Ubrani są w stroje z lat 80tych. W tle za nimi konstrukcja przypominająca piętrowy budynek i rusztowania. Scena oblana kolorowym, radosnym światłem.
Na ciemnej scenie dwóch mężczyzn oświetlonych punktowym białym światłem. Jeden z mężczyzn ubrany w białą podkoszulkę i brązową, rozpiętą, skórzaną kurtkę. Patrzy przed siebie. Obok, trochę za nim drugi mężczyzna w zielonym wojskowym garniturze. Za nimi rusztowania i niewyraźne postaci.
Na zdjęciu konstrukcja przypominająca szary, piętrowy budynek. Parter z przeszklonymi ścianami, na ścianie neonowy szyld z napisem “mięso” obok budynku ustawione rusztowania. Przed budynkiem grupa mężczyzn w kolorowych garniturach. Na środku młody mężczyzna w fioletowym garniturze, w blond włosach, ręce założone na siebie. Pozostali stoją wokół niego, przyglądają się mu.
Na zdjęciu fragment szarego auta marki Fiat 126p, pochylony do przodu jakby spadł ze skarpy. W środku dwóch mężczyzn, jeden za kierownicą, drugi z tyłu jako pasażer. Obydwoje wystają przez szybę do pasa. Na dachu auta siedzi trzeci mężczyzna w garniturze, z czarnymi wąsami.
Scena teatru oblana czerwonym światłem. Na niej konstrukcja przypominająca piętrowy budynek. Na ścianie neonowy napis “mięso” po prawej i lewej stronie budynku stoją rusztowania. Na parterze za szybą siedzą muzycy przy instrumentach W jednym z okien budynku na piętrze jest zapalone zielone światło, stoi w nim mężczyzna w zielony , wojskowym garniturze. Przed budynkiem na środku sceny stoi młody mężczyzna w fioletowym garniturze, uśmiecha się, dłonie trzyma pod brodą. Wokół niego kobiety stojące tyłem do obiektywu, wyciągają dłonie w jego stronę.

Promocyjna sesja zdjęciowa

Dziękujemy Stoczni Cesarskiej za możliwość realizacji promocyjnych materiałów zdjęciowych i filmowych. Fot. Bartek Barczyk
Zdjęcie w scenografii stoczni. Młody mężczyzna, ubrany w białą koszulkę, na niej rozpięta jeansowa koszula. Bujne ciemne włosy. Stoi opierając się jedną ręką o niebieski samochód ciężarowy. Drugą dłoń trzyma w kieszeni spodni. Ma lekko uniesioną głowę, patrzy odważnie przed siebie. Za nim mur z napisem ZŁOTO.
Na zdjęciu w wąskim przejściu pomiędzy dwiema ścianami z szarej cegły stoi młoda, atrakcyjna kobieta. Ma brązowe włosy gładko zaczesane za uszy i grzywkę. Usta czerwone. Ubrana w koszulę w kolorową kratę i jeansy. Opiera się plecami o mur, drugą rękę ma wysoko opartą o mur na przeciwko
Czarno-białe zdjęcie. Na zdjęciu 3 młode kobiety i jeden mężczyzna. Wszyscy wystylizowani na osoby z lat 80tych. Stoją w odważnych buntowniczych pozycjach. W tle, za nimi ściana z nadrukowanym zdjęciem z robotnikami strajkującymi w latach 80tych.
Zdjęcie trzech kobiet i jednego mężczyzny na tle napisu Stocznia. Wszyscy są poważni, stoją blisko siebie, są ustylizowani na ludzi żyjących w latach 80tych. Patrzą przed siebie odważnymi spojrzeniami.
Kobieta i mężczyzna, stoją przytuleni do siebie, są poważni. Mężczyzna w jeansowym stroju, przerośnięte, gęste włosy i zarost. Kobieta w jeansowej kurtce w kolorze siwo-białym.Krótko obcięte włosy. Za nimi żelazne konstrukcje i żurawie stoczniowe.
Na dachu industrialnego budynku w kolorze miedzi siedzi mężczyzna. Ma bujne, przerośnięte i rozczochrane włosy, zarost na twarzy, ubrany w jeansową koszulę i spodnie. Siedzi na blasze, patrzy przed siebie. W tle zakłady stoczniowe, wyraźne sylwetki żurawi stoczniowych.
Zdjęcie mężczyzny w średnim wieku, sfotografowany od pasa. Ubrany w białą koszulę i rozpiętą jeansową koszulę. Ma bujne, przerośnięte i rozczochrane włosy, zarost na twarzy. Jest poważny. Stoi na tle żurawia stoczniowego. Niebo jest zachmurzone i szare.
Industrialny teren stoczni. W tle żurawie i dźwigi. Na pierwszym planie zielone, łamane schody do nieba. Na ich szczycie stoi młoda kobieta, ubrana w koszulę w kratę i jeansowe ogrodniczki. Patrzy w dal, unosi prawą dłoń z dwoma palcami w kształcie litery V, jako znak wolności. Niebo błękitne z białymi chmurami.
Zdjęcie z dachu z widokiem na stocznię. W tle żurawie stoczniowe, dźwigi i budynki zakładu. Z prawej strony zdjęcia stoi młody, przystojny mężczyzna, widoczny od opasa. Ubrany w biały t-shirt i jeansową koszulę. Ma bujne, ciemne włosy, patrzy poważnie w dal.
Czarno-białe zdjęcie. Na zdjęciu młody mężczyzna ubrany w koszulkę i rozpiętą koszulę. Ma bujne, ciemne, zmierzwione włosy, podnosi w górę rękę z dwoma palcami w kształcie litery V, to na znak wolności. Za nim ściana na której jest fotografia tłumu strajkującego w latach 80tych. Na drugim planie, przed ścianą, tyłem stoi kobieta twarzą do ściany. Również unosi dłoń z dwoma palcami
Zdjęcie młodego mężczyzny który siedzi na wysokości na żelaznym elemencie konstrukcyjnym dźwigu. Dźwig ma zielony kolor, mężczyzna ubrany w jeansowe spodnie i koszulę, odwraca się za siebie siedząc. W górze błękitne niebo w białymi chmurami.
Na tle czarnej, zniszczonej ściany stoi drewniany stolik a na nim mały telewizor z epoki PRL. Obok na stoliku siedzi kobieta. Ma założoną nogę na nogę. Ubrana w niebieską garsonkę. Włosy blond, do ramion, falowane. Opiera się o telewizor, dłonią podpiera podbródek.

Prapremiera w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim

Fot. Bartek Barczyk
Cztery kobiety i dyrektor Krzysztof Głuchowski pomiędzy nimi pozujący do zdjęcia. Kobiety podnoszą dłonie w geście Wiktorii. Dyrektor trzyma w dłoniach statuetkę z dłonią w tym samym geście, ale zasłania swoją dłonią palec wskazujący. Wszyscy uśmiechają się. W tle dość tłumnie. Na białej ścianie pomieszczenia czerwony duży napis cytat ”Przyjaźń gdańsko-krakowska to szczęśliwe dziś naszych widzów”.
Na zdjęciu z profilu widoczny Krzysztof Głuchowski-dyrektor Teatru Słowackiego w Krakowie przekazujący statuetkę z dłonią z palcami w geście wiktorii Agacie Grendzie - dyrektorce Teatru Szekspirowskiego w Gdańsku. Dyrektor uśmiecha się, kobieta sięga po statuetkę. W tle inne osoby które cieszą się, uśmiechają, biją brawo.
Na zdjęciu z profilu od pasa w górę osoba Krzysztofa Głuchowskiego- dyrektora Teatru Słowackiego. Ubrany w czarną skórzaną kurtkę i białą koszulę, włosy siwe, za uszy. Nachyla się do mikrofonu, przemawia. W tle na ścianie plakat z czerwonym napisem Solidarność i czarno-białym zdjęciem.
Na zdjęciu starsza kobieta Danuta Wałęsowa. Ma siwe, gładko zaczesane włosy, okulary w bordowych oprawkach i niebieski szal na ramionach i perły na szyi. W dłoniach trzyma czerwone goździki. Obok stoi młoda aktorka Karolina Kazoń która pozuje z kobietą do zdjęcia. Ubrana w dzianinową kamizelkę w różowo-pomarańczową kratę i różową spódniczkę. Włosy ma długi i pokarbowane. W dłoniach trzyma książkę gdzie na okładce jest Danuta Wałęsa. Za nimi osoby które stoją przy stole z jedzeniem, nakrytym obrusem w biało-czerwoną kratkę.
Na zdjęciu dwie kobiety pozujące do zdjęcia widoczne z profilu. Na pierwszym planie Henryka Krzywonos, starsza kobieta ubrana w czerwoną marynarkę. Włosy blond, krótkie, okulary w ciemnych oprawkach, uśmiecha się. Obok młoda kobieta aktorka Dominika Feiglewicz. Ubrana w brązową luźną koszulę w białe kwiaty z głębokim dekoltem. Włosy ciemne, długie, gładko zaczesane. Uśmiecha się delikatnie. W tle mikrofon na stojaku, na ścianie plakat z czerwonym napisem Solidarność i czarno-białym zdjęciem.
Na zdjęciu grupa ludzi kobiet i mężczyzn luźno stojących i rozmawiających. Część osób się śmieje. Jedną z kobiet jest Danuta Wałęsa. W tle plakaty na ścianach.
Zdjęcie w czarnym pomieszczeniu, dość słabo oświetlonym. Na zdjęciu osoby w luźnych rozmowach, w różnych miejscach w pomieszczeniu. Na pierwszym planie młoda kobieta Katarzyna Szyngiera w czarnej koronkowej sukni uśmiechająca się do młodego mężczyzny obok. Atmosfera zdjęcia jest gwarna i dość swobodna.
Na zdjęciu dwie młode kobiety, trzymające się za ręce. Jedna z nich w sukience na cienkich ramiączkach odrzuca głowę do tyłu, druga w lekarskim, białym kitlu szeroko śmieje się do obiektywu. W tle inne osoby. Pomieszczenie jest ciemne i dość ciasne.
Zdjęcie w ciemnym pomieszczeniu bez okien, z czarnymi ścianami i jarzeniówkami. W pomieszczeniu czterech mężczyzn w luźnej sytuacji. Śmieją się, jeden ściąga drugiemu czapkę z głowy. Wokół nich wiele przedmiotów, prawdopodobnie rekwizytów teatralnych.
Na zdjęciu Joanna Szczepkowska stojąca na scenie. Ubrana w długą, ciemną sukienkę w czerwone kwiaty. Idzie podnosząc dłoń do góry w geście wiktorii, uśmiecha się. W tle w rzędzie stoją kobiety i mężczyźni, biją brawo. Niektórzy z nich trzymają w dłoniach jednakowe papierowe torby z ciemnym logotypem z literą T. Światła na scenie są kolorowe.
Na scenie kilkunastu aktorów i aktorek, stoją w rzędzie, uśmiechają się, podnoszą prawe dłonie w geście wiktorii. W tle rusztowania i ściana z neonowym napisem mięso. Na pierwszym planie ciemne postaci widzów, którzy patrzą na scenę.
Zdjęcie na oświetloną salę widowiskową. Krzesła na widowni są białe i kwadratowe. Sala jest pełna widzów, ludzie rozmawiają, uśmiechają się. Na widowni m.in Danuta Wałęsa, Krzysztof Głuchowski i Henryka Krzywonos.
Na zdjęciu luźne spotkanie i rozmowy osób. Na pierwszym planie Bogdan Borusewicz witający się z kobietą, Towarzyszące im pozostałe dwie kobiety szeroko uśmiechają się. W tle więcej osób, ściana podświetlona różowym kolorem.
Na zdjęciu damskie dłonie trzymające plik ulotek z czerwonym napisem “1989” i dopiskiem “musical” i “pozytywny mit” z nazwami dwóch teatrów.

Premiera w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Fot. Bartek Barczyk
Grupa osób jest ustawiona do zdjęcia w rzędach jak do szkolnej fotografii. Uśmiechają się. Za nimi ścianka premierowa z napisem Pozytywny mit. W tle zdobione ściany i czarne rzeźbione popiersie.
Grupa osób stoi przy bogato zastawionym stole. Na pierwszym planie dwie kobiety i mężczyzna. Jedna z kobiet mówi do mikrofony, Wszyscy patrzą w jej kierunku i słuchają. W tle jasne ściany ze złotymi zdobieniami.
Na zdjęciu grupa roześmianych osób. Na środku zdjęcia jest mężczyzna, który podaje kobiecie złoty posążek przypominający chochoła. W tle jasne ściany ze złotymi zdobieniami.
Na zdjęciu dwie kobiety. Blondynka i szatynka. Jedna z nich trzyma w dłoniach złoty posążek przypominający chochoła. W tle jasne ściany ze złotymi zdobieniami.
Na zdjęciu grupa aktorów stoi na scenie w rzędzie. Są radośni. Wyglądają, jakby właśnie ukłonili się po zakończonym spektaklu. w dłoniach mają czerwone róże.
Grupa osób stoi w rzędzie. W centrum mężczyzna z wąsem unosi rękę do góry. W tle scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek.
Grupa osób stoi w rzędzie. Są uśmiechnięci. Unoszą ręce w górę, jednocześnie układając palce w literę V. W tle szary budynek.
Na zdjęciu grupa aktorów stoi na scenie. Są radośni. Właśnie kłaniają się po zakończonym spektaklu.
Na zdjęciu widownia Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Wszystkie miejsca są zajęte. Ludzie stoją i klaszczą.
Na zdjęciu widownia Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Ludzie wstają ze swoich miejsc. Wygląda, jakby właśnie zakończył się spektakl.
Na zdjęciu grupa osób. Są radośni. Niektórzy się obejmują. Jedna z kobiet w dłoni trzyma bukiet kwiatów. Przestrzeń oświetla niebieskie światło.
Na zdjęciu grupa osób. Są radośni. Niektórzy się obejmują. W tle fragment scenografii przypominający rusztowanie. Przestrzeń oświetla niebieskie światło.
Na zdjęciu kobieta i mężczyzna. Ona ma na sobie elegancką, czarną sukienkę. On nosi jeansy, białą koszulę i skórzaną kurtkę. W tle zdobione schody prowadzące na pierwsze piętro.
Na zdjęciu sterta szarych gazet z czerwonym nadrukiem 1989. W tle schody pokryte czerwonym dywanem.

Zaproszenie na spektakl z audiodeskrypcją

Teledysk

Dziękujemy: Europejskiemu Centrum Solidarności, Stoczni Cesarskiej, Muzeum Nowej Huty / Muzeum Krakowa, Białemu Latawcowi za pomoc w realizacji nagrania wideo.

Film to dynamiczny montaż krótkich scenek. Rozgrywa się w dwóch miejscach: w pokoju generała Jaruzelskiego i na terenie Stoczni Gdańskiej. Na początku na tle pokoju Jaruzelskiego pojawiają się na dole czerwone napisy. W lewym rogu logotyp Teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Po prawej logo z napisem: Gdański Teatr Szekspirowski. Na lewo od napisu litera T pusta w środku. Pokój Jaruzelskiego ma jasno brązowe ściany i brązowy parkiet. Na środku stoi długi drewniany stół i trzy drewniane krzesła. Na stole: kryształowa taca z owocami, kryształowa popielniczka, szklanka z kawą, porcelanowe talerze ustawione jeden na drugim: na dole płaski, na górze głęboki. Jest też biała porcelanowa waza z przykrywką. Z wazy wystaje metalowa chochla. W rogu pokoju stary,, telewizor w drewnianej obudowie z dużym kineskopem z tyłu. W telewizorze czasem ukazuje się prezenterka z mikrofonem na kablu. Ma długie blond włosy, dżinsową kurtkę, wzorzystą koszulę. Czasem w telewizorze ukazują się stoczniowcy w dżinsowych kurtkach i spodniach. Stoczniowcy śpiewają do mikrofonu. W stoczni czterej stoczniowcy tańczą. Grają ich trzy aktorki i aktor. Mają żółte kaski na głowach, czarne płaszcze do kolan. Jeden z nich trzyma mały, przenośny telewizorek. Stoczniowcy często stoją na tle żurawia. Żuraw to rodzaj ogromnego dźwigu. Służy do podnoszenia elementów do budowy statków. Czasem stoczniowcy są w budynku stoczni. Za nimi ciężkie, wielkie, metalowe maszyny. Na początku do pokoju wchodzi generał z gazetą. Jest łysy, ma ciemne okulary, zieloną marynarkę, zielone spodnie. Do marynarki przypięty złoty order. Siada za stołem, nabiera zupę chochlą, nalewa do talerza.Rozkłada gazetę, czyta ją, je. W telewizorze wyświetlają się stoczniowcy. Generał zastyga z łyżką w ręce, z otwartymi ustami. Patrzy na telewizor. W trakcie piosenki zaczyna mimowolnie podrygiwać w jej rytmie. Na samym końcu obraz na ekranie telewizora rozmywa się w zakłóceniach. Na tym tle pojawia się czerwony napis: 1989. Czarna plansza, czerwone napisy na dole. Po lewej logotyp Teatru imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Po prawej logo Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Czarna plansza z czerwonymi napisami na dole ekranu. W górnym rzędzie: Patronat Honorowy Mieczysław Struk Marszałek Województwa Pomorskiego, po lewej od napisu logo województwa: czerwony gryf, czyli skrzydlaty orzeł z łapami lwa. Stoi bokiem z wystawionymi pazurami na potężnych łapach. Obok napis Patronat Honorowy Prezydent Miasta Gdańska. Po lewej logo Gdańska: dwa lwy podtrzymują tarczę. Na tarczy dwa krzyże jeden na drugim, nad krzyżami korona. Obok napis: partner Europejskie Centrum Solidarności, po lewej logo: trzy litery E, C, S na czerwonym polu zbliżonym do prostokąta. W drugiej linijce logo: Stoczni Gdańskiej oraz Muzeum Krakowa.

Teaser

Film to dynamiczny montaż archiwalnych kolorowych nagrań z krótkimi scenkami nakręconymi współcześnie. Na początku pojawia się aktor i trzy aktorki stojący współcześnie w stoczni. Na ich tle pojawiają się czerwone napisy. W lewym rogu logotyp Teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Po prawej logo z napisem: Gdański Teatr Szekspirowski. Na lewo od napisu litera T pusta w środku. Fragmenty archiwalne to moment strajku w Stoczni Gdańskiej w sierpniu tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego roku. Tłumy przed metalową bramą przystrojoną kwiatami i polskimi flagami. Dziennikarze z kamerami i aparatami. para Całująca się przez bramę.Wałęsa wspinający się na bramę.Rozwieszone plakaty Solidarności. Ludzie w garniturach przy długim stole podpisujący porozumienia. Na współczesnych fragmentach trzy aktorki i aktor jako stoczniowcy tańczą w stoczni. Mają żółte kaski na głowach, czarne płaszcze do kolan. Aktor z przenośnym telewizorkiem starego typu w ręku i trzy aktorki idą w rzędzie. Czasem stoją na tle żurawia. Żuraw to taki dźwig. Służy do podnoszenia elementów do budowy statków. Bywa, że tańczą wymachując rękami na tle niebieskiej ściany z blachy. Co jakiś czas pojawiają się fragmenty jak z programu telewizyjnego. To prezenterka z mikrofonem na kablu. Ma długie blond włosy, dżinsową kurtkę, wzorzystą koszulę. Śpiewa patrząc na nas. Czasem śpiewają z nią stoczniowcy w dżinsowych kurtkach i spodniach. W trakcie filmu pojawiają się pojedyncze hasła napisane czerwonymi literami: inne ludzkie oblicze transformacji, odwaga, upór, nadzieja, solidarność. Nasz współczesny pozytywny mit. Na końcu rozmazane archiwalne ujęcie. Tłumy siedzą przed stocznią, na środku czerwony napis: 1989. Czarna plansza, czerwone napisy na dole. Po lewej logotyp Teatru imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Po prawej logo Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Czarna plansza z czerwonymi napisami na środku. Patronat Honorowy Mieczysław Struk Marszałek Województwa Pomorskiego, po lewej od napisu logo województwa: czerwony gryf, czyli skrzydlaty orzeł z łapami lwa. Stoi bokiem z wystawionymi pazurami na potężnych łapach. Obok napis Patronat Honorowy Prezydent Miasta Gdańska. Po lewej logo Gdańska: dwa lwy podtrzymują tarczę. Na tarczy dwa krzyże jeden na drugim, nad krzyżami korona. Obok napis: partner Europejskie Centrum Solidarności, po lewej logo: trzy litery E, C, S na czerwonym polu zbliżonym do prostokąta. Na dole czerwony napis: wykorzystano materiały wideo wystawy stałej Europejskiego Centrum Solidarności.

Reportaż zza kulis

Film to dynamiczny montaż fragmentów próby spektaklu z krótkimi scenkami nakręconymi w Stoczni Gdańskiej. Na początku w stoczni aktor z przenośnym telewizorkiem starego typu w ręku i trzy aktorki idą w rzędzie. Zatrzymują się pod żurawiem. To dźwig używany przy budowie statków. Żuraw to taki dźwig. Służy do podnoszenia elementów do budowy statków.. Na ich tle pojawiają się czerwone napisy. W lewym rogu logotyp Teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie.Po prawej logo z napisem: Gdański Teatr Szekspirowski. Na lewo od napisu litera T pusta w środku. Pierwsza połowa filmu to głównie aktorzy w sali prób. Aktorzy i twórcy siedzą przy stole, rozmawiają się, uśmiechają się do nas. Najpierw w sali prób wypowiada się reżyserka i autorka scenariusza spektaklu Katarzyna Szyngiera. Potem wypowiada się Mirosław Wlekły autor scenariusza, dramaturgii oraz osoba odpowiedzialna za risercz. Stoi we fłaje Dużej Sceny Teatru na tle eleganckich,białych, lustrzanych drzwi. Scenki w stoczni czasem są kolorowe, czasem czarno-białe.W scenkach czterej aktorzy i aktorki jako stoczniowcy tańczą. Mają żółte kaski na głowach, czarne płaszcze do kolan. Czasem stoją na tle żurawia. Czasem wchodzą po schodach na tle żurawi. Czasem tańczą, wymachując rękami na tle ściany ceglanego budynku z wybitymi szybami. Bywa, że tańczą na tle metalowych kontenerów. Co jakiś czas pojawiają się fragmenty jak z programu telewizyjnego. To prezenterka z mikrofonem na kablu. Ma długie blond włosy, dżinsową kurtkę, wzorzystą koszulę. Śpiewa patrząc na nas. Czasem śpiewają z nią stoczniowcy w dżinsowych kurtkach i spodniach. Bywa, że patrzą na nas z góry. Na koniec czarne plansze z czerwonymi napisami na środku. Na pierwszej: 1989. Na drugiej po lewej logotyp Teatru imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Po prawej logo Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Na trzeciej kolejno napisy: Patronat Honorowy Mieczysław Struk Marszałek Województwa Pomorskiego, po lewej od napisu logo województwa: czerwony gryf, czyli skrzydlaty orzeł z łapami lwa. Stoi bokiem z wystawionymi pazurami na potężnych łapach. Obok napis Patronat Honorowy Prezydent Miasta Gdańska. Po lewej logo Gdańska: dwa lwy podtrzymują tarczę. Na tarczy dwa krzyże jeden na drugim, nad krzyżami korona. Obok napis: partner Europejskie Centrum Solidarności, po lewej logo: trzy litery E, C, S na czerwonym polu zbliżonym do prostokąta.

Patronat honorowy

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

Spektakl powstał przy wsparciu finansowym

Partner merytoryczny

Partnerzy premiery

Patronat medialny

Oficjalni Partnerzy Teatru

Recenzje:

(…) 1989 ma bardzo duży walor edukacyjny – opowiada o wciąż mniej znanych bohaterach i bohaterkach i to językiem, który zachęca do samodzielnego zgłębiania tematu. (…) Musical wciąga od pierwszych taktów i mimo aż 3-godzinnego show, pozostawia poczucie niedosytu. (…) Siłą scenariusza Marcina Napiórkowskiego, Katarzyny Szyngiery oraz Mirosława Wlekłego jest przedstawienie postaci historycznych z ich różnicami charakterów i poglądów. (…) 1989 jest jednym z tych spektakli, które obowiązkowo trzeba zobaczyć. Nie tylko ze względu na temat. Katarzyna Szyngiera z całym zastępem twórców wykonała milowy krok w historii polskiego musicalu. Jest to bardzo obiecujące dla rodzimych twórców. Szybko wyprzedawane terminy są dowodem na to, że polska publiczność chce oglądać nie tylko tytuły ściagane z Broadway’u czy West Endu. Wreszcie ten spektakl pokazuje jak z powodzeniem inspirować się zachodnimi utworami, pozostając oryginalnym. (…)

popkulturowcy.pl

Kinga Senczyk

(…) " 1989 " w reżyserii Katarzyny Szyngiery w Teatrze Słowackiego i Gdańskim Teatrze Szekspirowskim to uderzająca w czułe struny narodu muzyczna opowieść o czasie przemian Polski lat 80. Emocjonalną atmosferę, budowaną przede wszystkim przez muzykę, podchwytuje publiczność, kierująca w czasie spektaklu głośne okrzyki w stronę sceny, takie jak "zwyciężymy". Rewolucja ma tu twarz kobiet, czego kumulację stanowi scena noblowskiego przemówienia Danuty Wałęsy. (…) Jeden z najlepszych spektakli 2022 r. ma najlepszą kreację zbiorową mijających miesięcy i zadatki na międzypokoleniowe wydarzenie historyczne. (…)

kultura.onet.pl

Dawid Dudko

(...),,1989’’ w reż. Katarzyny Szyngiery z muzyką Andrzeja ,,Webbera’’ Mikosza zabiera nas wszystkich w szaleńczą karuzelę zdarzeń z życia i walki o lepszy świat, o lepszy kraj nad Wisłą, która przyniosła tę wolność, której dziś możemy jeszcze zażywać.

Czytaj dalej>>

https://teatrdlawszystkich.eu/

Wiesław Kowalski

(...)"1989" w reżyserii Katarzyny Szyngiery, spektakl opowiadający o upadku komunizmu w Polsce, wydarzeniach transformacji jako o naszym współczesnym pozytywnym micie. Micie, który łączy, mówi o takich wartościach jak wolność, równość, braterstwo.

Czytaj dalej>>

Gazeta Krakowska

Anna Piątkowska

To wybitne przedstawienie (...) opowiadające o upadku komuny, powstaniu „Solidarności”. Spektakl stworzony przez młodych ludzi, który wprost mówi o człowieku i popełnianych przez niego błędach.
(...)To wyjątkowo dobre wykonania, znakomitych kompozycji. Spektakl trafiający do każdego widza.

wroclaw.tvp.pl

Cezary Studniak

'1989' - spektakl Sylwestrowy 'Znachor' - spektakl Sylwestrowy 1989 1989 / spektakl w Gdańsku Antygona Australia Bóg, ja i pieniądze Botticelli Chory z urojenia Ciało i krew albo niewypowiedziane Czerwone i czarne Debil Dziady Hanna Bieluszko - "SIADAP albo artystka z jajami' IMPRO KRK Impro KRK Underground Kobieta i życie Kobieta i życie - spektakl w Katowicach Lalka Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć Magiczna rana Martyna Krzysztofik jako "MASAŻYSTKA" O dwóch doktorach i jednej pacjentce Od nowa Opowieść wigilijna Pan Tadeusz Pani Bovary. Możliwa historia Państwo / Der Staat Pokój Polish Horror Story Proszę Państwa, Wyspiański umiera Romeo i Julia Serce ze szkła. Musical Zen Simona K. Wołająca na puszczy Smok! Spóźnione odwiedziny Szczeliny istnienia SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY Tak zwana ludzkość w obłędzie Ulisses Wahazar Wegetarianka Wesele Wielki Gatsby WYDARZENIE ZEWNĘTRZNE - ADRIA ART / 'Berek, czyli upiór w moherze' WYDARZENIE ZEWNĘTRZNE - ADRIA ART / 'Oszuści' WYDARZENIE ZEWNĘTRZNE - ADRIA ART / Cohen w Teatrze Wyspa Wyzwolenie Znachor Znachor / spektakl w Rzeszowie